18 Temmuz 2011 Pazartesi

"Son Defa" Benim Hala Umudum Var

Bir şekilde haberim oldu bir şarkıdan. Eskilerden bir dost duvarıma yazmış.
Nasılsın, nasıl gitti? Alıştın mı sende? Rahat mısın artık İstanbul'da? diye girince şarkı, soğuk bir ter boşaldı hızla, irkildim bir an, sanki onunla konuşur gibi oldum. Zira çok zaman oldu konuşmayalı, sesini bile unutmuş olabilirim.
Sonra biraz daha dinledim şarkıyı, bir mısra sonra "bulabildin mi sonunda hep anlattığın o meşhur huzuru?" diye sordu, düşündüm biraz ne cevap vereceğimi bilemedim, tam o sırada yetişti imdadıma, "iyiyim ben, hep aynı şeyler işte, yalan dolan gülümsemeler. İyiyim ben hem sen tanırsın beni, ne yapsam ne söylesem, o geç kalmışlık hissi. İnan pek yeni bir şey yok, biraz yaşlandım tabi, biraz tenhalaştım."
Şimdiye kadar yazdıklarımın hepsi şarkının birkaç kısmıydı. Ve korkuyorum yakın zamanda telefonda konuşacağım birisiyle bu konuşmayı yaşamaktan. Çünkü bunlar gerçekse, çünkü sadece bunlarsa söyleyeceklerim, ozaman durum gerçekten can sıkıcı. O zaman birisine benim de sormam gerekerir niye geldim İstanbul'a, madem bir şey değişmeyecekti niye çekiyoruz bu sıkıntıyı, niye oturdum en yakınımın hayatının ta orta yerine, niye onun da düzeninin bir bacağını çektim kopardım?
Bu senaryo olurda ben bunları soruyor olursam, kime soracağım da mechul galiba.
Yada tekrar düşündüm de belli aslında:
ya sadece kendime soracağım ve bu sefer tamamen kendi kabuğuma kapanacağım
ya şu an yanımda duran adama soracağım ve bu sefer tamamen kendi kabuğuma kapanacağım.

Bunlar olmasın diye de başka şarkıya geçiyorum, tamda olması gereken şarkıya,

BENİM HALA UMUDUM VAR İSYAN ETSEM DE İSTEDİĞİM KADAR

Hiç yorum yok: