27 Şubat 2009 Cuma

22 Şubat 2009 Pazar

evcilik

Yine her zaman ki gibi bir hafta sonu istemiştim. Cuma akşamı koşar adım evime gelip ayaklarımı uzatıp ntvspor eşliğinde kafa dağıtmaya başlamak ve o geceyi birkaç bira eşliğinde güzel bir dvd ile süslemek hatta belki filmi bitiremeden uykuya dalmayı planlıyordum.Cumartesi öğlenin erken saatlerinde uyanıp biraz spor yaparak ayılacaktım belki ve okuyacağım birkaç sayfa empati beni haftanın yorgunluğundan tamamen uzaklaştıracaktı. Ama uzun zamandır olduğu gibi hafta sonum da planladığım gibi gitmedi.
6 senedir ilk defa ev aramaya çıktım bu hafta sonu. Onlarca eve girdim çıktım, çoğuna burun kıvırdım,bazısında adam edebilirim dedim, çok azında eşyalar gelince sıcak bir yuva olabileceğini hissettim ve hiç birinde benden önce yaşayanların izlerini aramadım, hangi odada kim göz yaşı dökmüş düşünmedim yada hangi duvarlar kahkahaları emmiş dikkatimi çekmedi, ama hepsinde ortak olarak tek düşündüğüm yeni bir evi yeni bir insanla paylaşmayı istiyor olmamdı. 2 gündür sokaklarda dolaşıyoruz ve 2 gündür yeni ev arkadaşımı daha iyi tanıyorum, dünyada hala çok iyi insanların olduğunu görüyorum. Hala güvenebiliceğim insanlar bulabileceğimi anladım, anladım anlamasına ama hala duvarlarımı yıkmadım, yıkmaya da hiç niyetim yok. Yeni yaralar istemiyorum bünyemde...
Ev konusuna gelirsek de henüz karar vermiş değiliz ama istediğim tek evi görebilmiş değilim henüz yanlızca evin sahibi hanımla konuşlabildik. Konuşmanın sonunda evi görmem gerektiğine karar verdim vede karşımdaki bayanın dünyanın en kibar insanı olduğuna. Henüz bir hafta sonumu daha ev için ayırmam gerektiği haricinde hiç bir şey net değil. Ama heyecanlıyım, hemde çok...

20 Şubat 2009 Cuma

yemyeşil


uzun zamandır düşlüyorum yosun yeşili gözlerine dalıp gitmeyi

hayallerimi süslüyorum başını göğsüme yasladığın anlarla

hemde kalbim adını sayıklayarak çırpınırken

ikimizi baş başa görüyorum

düşlüyorum seni ve içinde olduğun her saniyeyi

ama bir türlü düşlerime sığdıramıyorum

gerçekleştiğinde içimde büyüyecek sevinci